David Davidse: de talen van mannen, van vrouwen, van homo’s

David Davidse (52), ook bekend als Madame Germaine de Coeur Brisé, vertelde op zijn 15de aan zijn moeder (nu 84) dat hij homo is. “Eerst reageerde ze op die typische manier van veel ouders: ‘Ach, manneke, dat is de leeftijd.’ Maar dan kwam de ongerustheid, was het misschien toch waar? En dan langzaamaan de wetenschap dat ze geen kleinkinderen zou hebben. Nu goed, ik heb er geen gras over laten groeien. Op mijn achttiende was ik al samen met iemand. Ze zijn het rap gewoon geworden. En op mijn drieëntwintigste heb ik me ten slotte publiek geout, om eventuele chantage te voorkomen.”

Davidse vertelt over zijn relatie met zijn vader Bob Davidse en met zijn moeder in de De Standaard-reeks Vrouwen over mannen/mannen over vrouwen. Zijn ouders waren gescheiden, en David speelde het spel opportunistisch. Maar zijn opvoeding werd vooral door zijn moeder gedaan. Hij is dan ook een echt moederskindje. En dat vindt hij niet erg.

Een taalkwestie

Na zijn coming-out hoopte zijn mama stiekem dat hij wel zou bijdraaien. Hij ging naar een gemengde school, maar was daar de enige jongen. Heeft ook zijn voordelen, meent Davidse. “Ik behoor bijvoorbeeld absoluut niet tot de categorie van mannen die op de vlucht slaan of er een draai aan geven als ze bijvoorbeeld in een discussie met persoonlijke emoties geconfronteerd worden. Ik praat de dingen graag uit. Bovendien lukt de schakeling tussen de linker- en rechterhelft van mijn hersenen nogal goed. Ik spreek de talen van mannen, van vrouwen, van homo’s. Ik voel me bij alle drie op mijn gemak.”

David = Germaine = David

Davids alter ego Madame Germaine de Coeur Brisé is één met hem. Ze kunnen niet zonder elkaar. “Je zou me trouwens evengoed als Germaine kunnen interviewen. Ik kan haar namelijk echt zijn, want tenslotte ken ik haar als geen ander. Bovendien is Germaine voor mij ook het verwerkingsproces van al die vrouwen. Het zou me niet verbazen als ze me vaak een handje toesteekt, want met heel veel vriendinnen zit ik meteen op de goeie toon. Wat niet belet dat ik ook mijn woordenboekje als man heb.”

Wat als?

“Mocht ik een vrouw kunnen zijn, dan zou ik heel graag in verwachting willen geraken. Het groeien van dat leven in je lichaam, dat moet fantastisch zijn. En dan het baren van je kind, die sensatie om dat te kunnen voelen. Ja, voor die heel fysieke dingen wil ik het wel eens meemaken. Maar voor de rest heb ik nu al zo’n goeie communicatie en empathie met veel vrouwen dat ik niet van geslacht hoef te veranderen om nog meer te weten te komen.”

Davidse heeft goed nagedacht over kinderen, maar uiteindelijk is het er niet van gekomen. “Ik wil niet gepensioneerd zijn met een kind dat in de humaniora zit. Een opa die eigenlijk de papa is, liever niet. Er zijn ook andere bezwaren, praktische dingen en egoïstische argumenten. De vrijheid, vriend, de vrijheid. Nu kan ik leven zoals ik wil. Ongehinderd door kopzorgen over de gezondheid of de veiligheid van mijn kind. En met kinderen kost het leven bovendien een flinke stuiver meer, of wist je dat al?”

Homo: half vrouw, half mens?

“Veel mensen denken dat homo’s halve vrouwen zijn. Tot op zekere hoogte kan ik hen volgen. Maar vaak bedoelen ze eigenlijk dat homo’s halve mensen zijn. Dat er iets niet in de haak is, dat ze zich in wezen onvolmaakt voelen in de beleving van hun eigen biologische geslacht. En dat is onzin. Een homo heeft contact met zijn vrouwelijke en zijn mannelijke kant – en hij probeert die twee te combineren. Dat is verre van onvolmaakt. Het heeft me over veel fundamenteel menselijke dingen doen nadenken. Ik ben erdoor gegroeid. En kijk eens naar al die sterke vrouwen. Dietrich, Piaf, Greta Garbo, Zarah Leander, noem ze maar, die hebben een heel mannelijke kant. Ik bedoel, het is toch fantastisch als je de beide kanten kunt combineren? Ik voel me als homo perfect in mijn vel. Oké, er zijn dingen die ik niet en jij wel kunt beleven. Maar dat kun je net zo goed omkeren. En ja, we hebben er ook niet voor gekozen. Jij niet, ik niet. Het is zoals het is.”

Toch zien nog heel wat mensen homo’s als ‘abnormaal’. Discriminatie loert om de hoek. Davidse wil de verworven vrijheid van zijn niet kwijt. “Ik blijf vigilant. Daarom alleen al blijf ik het publiekelijk zeggen, wie ik ben, hoe ik ben. Dat helpt een klein beetje buffer vormen tegen mogelijke discriminatie. En het helpt ook jongere mensen ervan te overtuigen dat niemand de norm is, dat we zijn wie we zijn, en dat dat mooi is. Daarom doe ik dat. Ook ik heb me gesteund en opgelucht gevoeld toen Will Ferdy het meer dan vijfendertig jaar geleden als eerste op tv durfde zeggen.”

Meer:
“Ik vind mannen meestal mooier”, Laurens De Keyzer, De Standaard, zaterdag 04.08.2007.