Film: Juno

Zestien en zwanger: shit

Juno is een zestienjarige extravangte ‘chick’ uit een godvergeten Amerikaans dorp. Nadat ze zogezegd uit verveling met vriend Paulie de zetel onveilig gemaakt heeft zit ze met een ‘pakske’. Drie tests later valt het niet meer te ontkennen: ze is zwanger. Nadat ze zich bedenkt in een abortuskliniek gaat ze op zoek naar de perfecte adoptieouders

Vier oscars en tevreden critici

De film kreeg maar liefst vier oscarnominaties en werd de hemel in geprezen door de critici. Ik hoor je denken: ‘zoveel lof voor een melig dramaatje’. Je krijgt dan ook niet het zoveelste drama over tienerzwangerschap: de film is enorm grappig, onderhoudend en vermijd alle meligheid.

Ondertitels niet meer volgen

Alleen al de schattige reactie van de ouders op ‘het’ nieuws is geld waard. En als stiefmoeder Bren de echografie-technicus uitscheld voor het rot van de straat, ligt heel de zaal plat! Het geheel zit erg spitsvondig in elkaar en de dialogen werken gewoon érg goed. Je kan wel beter niét de ondertitels volgen wil je de geneugten van het lokale tienertaaltje volledig opnemen.

Who wants to be a mommy?

Juno zelf is een levenslustige meid met een grote mond en een curieuze blik op de wereld. Uiteindelijk beslist ze dat ze haar kind wil afgeven en gaat ze a.d.h.v. avdertenties in de lokale krant op zoek naar het perfecte ouderpaar. Eens gevonden blijkt daar ook niet alles van een leien dakje te lopen. Gelukkig is de nieuw mama meer dan klaar voor Juno’s baby.

Zin in feel-good movie, met veel gelach en een aangename kijk op het leven. Dan is Juno je ding.

score: 8 op 10

Trailer