Gay Paris: Versailles – Le Marais

Jàààren heb ik de oren van mijn omgeving gezaagd om nog eens naar Parijs te gaan, en zie nu: ik (we) ben (zijn) er voor een tweede keer in enkele maanden tijd. Na vrijdag Amiens en Chantilly geteisterd te hebben met onze decadentie, hebben we zaterdag het Kasteel van Versailles bezocht en de dag afgesloten in homowijk Le Marais.

Het Kasteel van Versailles behoeft eigenlijk weinig commentaar. De pracht en praal is wel bekend. Maar het indrukwekkende is de reëele omvang, in oppervlakte en qua middelen. Anderzijds werd er ook flink bezuinigd. Zo waren de plafonds in de privévertrekken van Lodewijk XV een stuk lager dan die van zijn voorganger Lodewijk XIV om de verwarmingskosten te drukken. Zo zie je maar: brandstof was toen ook duur. Ook hebben we geleerd dat al die prachtige en dure maar onpraktische meubels gemaakt werden als investering. Banken waren toen niet te vertrouwen.

Voor 21 euro hebben we eerst een gegidste rondleiding en daarna de tour met audioguide gedaan. We kregen dus waar voor ons geld.

Zei iemand ‘verkeersopstropping’?

Een half uur, berekende TomTom de afstand tussen Versailles en ons hotel aan de Place de la République. Ik dacht met het verkeer: een uur. Het werden er twee. Ga naar Parijs met de trein! Maar bon, voor deze trip hadden we wel de wagen nodig.

De Best Western Aida Marais Paris*** is minder dicht bij Le Marais gelegen dan de naam doet vermoeden (de Rue du Temple is lang), maar ook niet onoverkomelijk ver. Dit driesterrenhotel is deftig. Het soort hotels die je boekt voor citytrips. Goed om in te slapen, maar geen fuzz, geen extra’s.

Au P’tit Canaillou

Na geïnstalleerd te zijn, gaan we eten in Le Marais. Daar vind je lekkere restaurantjes voor een degelijke prijs. In 4, rue Saint-Merri ontdekken we Au P’tit Canaillou, een gezellige bistro waar we een driegangenmenu eten voor net geen 23 euro. Het was lekker, origineel en de bediening was vriendelijk. Wat wil je meer? Ah ja, het is een ‘gay restaurant’, dus werd er wel geloerd en becommentarieerd. Maar wie doet dat niet?

C’est quoi le nom du bar?

Een straat verder (35, rue Sainte-Croix de la Bretonnerie) belanden we in Ckoilenomdubar.com. Lees het als c’est quoi le nom du bar en vertaald geeft dat Wasdenaamvandacafé. Antwoord op 10 september. Een gezellig café met dj-muziek, maar je kan er nog praten. Er zijn drie niveaus, maar we geraken niet verder dan de gelijkvloers. Wel hebben we iets erg handigs gezien: kapstokken onder de togen en ‘vensterbanken’. Ideaal voor je vest en je murse, niet?

Naar Parijse normen is de drank er niet zo duur. Deze bar straalt een Hessenhuis-sfeer uit, maar met minder chichi (al is dat relatief in Parijs).

Al snel zijn we door onze benen heen, en keren we hotelwaarts. Het ontbijt wordt maar tot 10 uur opgediend, en we willen nadien nog wat kuieren door Parijs vooraleer we naar huis rijden.