Talk of the Canterbury Town

Canterbury Cathedral

Op zoek naar een plekje om een leuk en gezellig weekendje met mijn significant other door te brengen, kwam ik terecht in Canterbury. Buiten Londen ken(de) ik Engeland niet, ik heb altijd al eens links willen rijden en ik vind het een originele en exotische bestemming. Dat links rijden, betalen met ponden, een andere taal dan gewoonlijk. Kortom, Canterbury belichaamde alles wat ik verlangende: niet te ver weg (3 à 4 uur rijden), anders dan anders, gezellig, niet te groot.

Canterbury ligt in het graafschap Kent, dat grenst aan Frankrijk. Het Kanaal vormt al geen hindernis meer. Ondanks de brand enkele weken terug blijft de Channel Tunnel / Tunnel sous la Manche de snelste en goedkoopste manier om er te geraken. Tenminste, als slimme reisuren kiest. Wij vertrokken zaterdagochtend om 10 uur in Calais om 40 minuten later maar 20 minuten vroeger in Folkestone bovengronds te komen. Leven het uurverschil! Vanuit Folkestone ben je in nog geen uur in Canterbury.

Gentlemen drivers

Laat ik eerst even wat vertellen over rijden in het Verenigd Koninkrijk. Je rijdt er links, iets wat in de die regio vaak wordt herhaald. Links rijden is leuk, het komt zelfs logischer over. Dé uitdaging op Britse wegen zijn rotondes. Om de vijf voeten kom je een roundabout tegen. Wanneer je de rotonde oprijdt moet je links afslaan maar rechts pinken zolang je ronddraait. Pas wanneer je eraf wil, pink je links. Even wennen maar logisch.

Canterbury

De wegmarkeringen en verkeersborden krijgen veel uitleg, zodat je je gemakkelijk kan oriënteren. Ook zijn de verkeerslichten een zegen. Het licht springt eerst op oranje en dan op groen. Dat maakt het verkeer vlotter. Bij ons zie je chauffeurs pas bij het groen beseffen dat ze moeten ontkoppelen, hun eerste versnelling moeten inschakelen en dan vertrekken.

Toch moet je in Engeland goed geconcentreerd blijven. Het is niet altijd even duidelijk op welk type weg je je bevindt en dus hoe snel je mag rijden. Bovendien staat alles in mijlen (per uur). Ook zijn er in landelijke gebieden tal van blinde bochten. Ons stuur staat immers aan de verkeerde kant. Gelukkig had ik een copiloot mee.

Maar het meest aangename in het Brits verkeer? De anderen. Alvast de Kentenaars zijn echte gentlemen drivers. Ze zien een buitenlandse nummerplaat en blijven geduldig. Iets wat je in België, Nederland of Frankrijk niet kan zeggen!

Canterbury Tales

Canterbury Cathedral

In Canterbury zoeken we een parking. Vergeet een plek vinden op straat, die zijn altijd wel voor iemand (klant, buurtbewoner) gereserveerd. Gelukkig is Canterbury slechts een scheet groot en doen we alles te voet.

Voor meer informatie over Canterbury verwijs ik je naar Wikipedia en Google. Wij bezochten er de kathedraal (hoofdkerk van de Church of England) en wandelden rond in de stad. De stad is toeristisch en door het uitermate mooie nazomerweer was er veel volk, maar het was ook niet over de koppen lopen.

Op de terugweg naar de wagen botsten we tegen de plaatselijke versie van Antwerpen Proeft, de Canterbury Eurofair in Dane John Garden. We hadden kazen en bieren willen meebrengen, maar zonder koelbox was dat onbegonnen werk. Het viel ons op hoe veel belang ze hechten aan het feit dat de producten uit de streek of tenminste het VK komen, en aan het fair trade-aspect.

Trainingpak

Canterbury Eurofair

Wat ons enorm hard opviel is de kledingkeuze van de locals. Terwijl het fenomeen hier veelal beperkt blijft tot enkele specifieke bevolkingsgroepen of liefhebbers, draagt ‘iedereen’ ginds een trainingbroek van Adidas. Gecombineerd met een witte t-shirt of een voetbalshirt. En ik die dacht dat Britten zich klassevol kleden. Ook de wildgroei aan tatoeages en piercings is er niet te overzien, ook bij jonge tieners. Ik wilde exotisme, ik ben op mijn weken bediend!

Na een ruime halve dag kuieren in Canterbury is het tijd om onze slaapplaats te zoeken. Die ligt in Chilham, maar dat is voor een volgende keer.

Benjamin